TOC+ > Aktualności Instytut TOC + > Teoria Ograniczeń w praktyce. Część 2.

Druga część artykułu z gazetki firmy produkcyjnej, z którą współpracujemy.

„Wiemy już z poprzedniego artykułu czym jest ograniczenie (wąskie gardło) oraz dowiedzieliśmy się, że proces ciągłego doskonalenia jest niekończącą się pętlą jego poszukiwania oraz eliminowania.

Ograniczenia oraz ich poszukiwanie w dziale produkcji można porównać do przemarszu wojska. Celem oddziału jest dotarcie z jednego punktu do drugiego w jak najkrótszym czasie, podobnie jak celem produkcji jest wyprodukowanie danej fazy jak najszybciej. Całkowity czas przejścia z puntu A do punktu B liczony jest od wymarszu pierwszego żołnierza, aż do dotarcia na miejsce ostatniego z nich. Dopiero wtedy możemy powiedzieć, że przemarsz wojska został zakończony, co jest analogią do całkowitego czasu produkcji.

Podobnie jak w zakładzie produkcyjnym, pomiędzy poszczególnymi żołnierzami, samoczynnie tworzyć się będą przerwy, co wydłuża maszerującą grupę. Niezależnie od tego jak szybko maszerować będą żołnierze na przedzie, tempo całej kompanii dyktować będzie najwolniejszy z nich. Aby nie wpływać na osłabienie kompanii, nie można pozwolić, aby grupa nazbyt się rozdzielała. Ważne jest żeby poruszała się w możliwie zwartym szeregu. W takim razie w jaki sposób poradzić sobie z synchronizacją tempa poszczególnych żołnierzy?

Rozwiązaniem tego problemu (zarządzania ograniczeniami) jest narzędzie nazywane „Werbel-bufor-lina”.

Werbel – reprezentuje wąskie gardło, którego rytm dyktuje tempo całej produkcji (najwolniejszy żołnierz).

Bufor –  chroni wąskie gardło przez zmiennością, określa na jaki zapas możemy sobie pozwolić, aby w żadnym przypadku nie wpłynąć na pracę ograniczenia. Jest to liczba zapasu
w produkcji, która zabezpiecza wąskie gardło i pozwala mu pracować z pełną mocą.

Lina – określa moment uwalniania materiałów do produkcji. Jest to najczęściej liczba, która określa, że poziom zapasów w buforze zmniejszył się na tyle, że powinniśmy rozpocząć zapełnianie go ponownie.

Narzędzie to pozwala chronić proces produkcyjny przed zmiennością oraz czynnikami zewnętrznymi.

W obszarze produkcji zawsze znajdzie się kilka typowych słabości:

– planowanie, które utrudnione może być na przykład poprzez zmieniające się priorytety zamówień oraz dostawców, którzy nie zawsze dostarczają surowce na czas;

– realizacja produkcji, która mija się z harmonogramem, czego powodem może być zmienność i złożoność detali niemożliwa w pełni do przewidzenia na etapie planowania, w tym zmiany produkcyjne;

– oraz wiele innych.

Aby chronić wąskie gardło przed niemożliwością pracy z jego pełną wydajnością (co powoduje gigantyczne straty, niemożliwe do odrobienia) narzędzie werbel-bufor-lina zostało wykorzystane w obszarze przygotowania produkcji. Aby nie dopuścić do postoju pił (werbel) przygotowano 3 pola „do cięcia” (bufor) oraz wykorzystano czerwone i zielone flagi do sterowania momentem ich zapełniania (lina). Po wycięciu pełnej fazy, za pomocą obrócenia flagi z zielonej na czerwoną, wysyłany jest sygnał do poprzedniego procesu (tj. śrutownicy) o potrzebie zapełnienia pustego pola. Zapełnienie wszystkich 3 pól jest sygnałem dla operatora, aby przerwać pracę do momentu zwolnienia się innego pola buforowego.

Nawet jeżeli dojdzie do nieprzewidzianej sytuacji, np. awarii maszyny lub niedostarczenia na czas materiału do śrutowania, proces cięcia jest przez pewien czas chroniony, a postój śrutownicy nie ma negatywnego wpływu na przerób całego zakładu. Pełna koncentracja działań poprawiających przepływ na produkcji powinna mieć swoje centrum na wąskim gardle, ponieważ musimy pamiętać, że ostateczny wynik firmy nie zależy od najbardziej wydajnego procesu, ale od procesu, który ma najmniejszą wydajność. Nie można więc dopuścić, aby dodatkowe czynniki wpływały na jego spowolnienie.

Jakub Ryntowt
Inżynier nadzoru spawalniczego